Beijing, China (3)

Beijing, wereldstad, 15 miljoen mensen, maar schoon en relatiefrustig. Richtten we ons eerst op het drinken, Vodka, nu het eten. Overal kun je voor noppes heerlijk eten. De was in Beijing is echt een drama. Tijd gezocht om wat te vinden en dit was uiteindelijk gigantisch duur. Maar het is wel als nieuw teruggekomen. Net als Internet trouwens. Hoewel dat bijna gratis is lukt het niet om foto's te verzenden en kunnen we onze eigensite niet bereiken. Uploaden gaat dus via de mail, ben benieuwd hoe die eruit ziet inmiddels.

Op zondag hebben we de verboden stad bezocht. Inmens groot. Ontbijt was meegenomen, dus in de zon, midden in de verboden stad zitten eten. Je loopt in 1 lijn door de stad heen. De eerste helft is een open stuk waar vroeger ook de "gewone mens" mog komen. Daarna komt het binnen gedeelte waar alleen de keizer e.a. mog komen. Hij woonde best relaxed moet ik zeggen.

's Middags de Drum tower beklommen. Werd gebruikt om de tijd aan te geven in de stad. Het gebeuk op de deze trommels mochten ook wij meebeleven. Maar leuker dan die toren waren de steegjes, Hutong's, hieromheen. Een soort achterbuurt die je door heel Beijing tegenkomt. Daar hebben we de beste Dumplings (deeg met vlees en/ of groente) van Beijing gegeten. Daarna ff snel treintickets gekocht voor het pittoreske Paoyang.

Terug naar de binnenstad, gedouched (echt een luxe om 2x per dag te douchen) en op zoen naar de Peking eend gegaan. Die is erg duur, maar erg lekker. Hij wordt geroosterd in een soort oven en voor je neus wordt ie "gefilleerd". Eenmaal weer in bed hebben eerst vriendelijk doch dringend of onze buurman op de gang iets zachter wilde roggelen. Daar wen je niet aan en het is geen geroggel zoals wij dat kennen. Ze gaan bijna over hun nek om er wat uit te krijgen. En geloof me, dat houdt je wakker.

Op maandag de muur natuurlijk. 100 km vanuit Beijing. Was erg bijzonder. Kabelbaantje omhoog en dan over de muur, gebouwd op de kam van een berg, midden in het bos (oerwoud kun je het hier niet noemen). Ze hadden alleen de trappetjes wat gelijker kunnen maken, maar verder was ie goed te doen. Zo'n 6 meter hoog en we schatten zo'n 5 meter breed. Dat ie vanuit de ruimte te zien zou zijn is dus een fabeltje, maar het blijft een gigantische muur die je niet in je achtertuin wil hebben.

Dinsdagavond het vertrek naar Pingyao, dus een beperkte dag. Ff snel naar het summer palace dan. Maar dit kun je niet vergelijken met het paleis op de Dam. Ik denk dat het hele gebied zo'n beetje netr zo groot als Breukelen is met een groot meer in het midden en overal verblijven van vroegere keizers (en keizerinnen natuurlijk). Eigenlijk 1 groot park. Na een uur of 4 waren op een kwart en moesten we weer terug. Dit is dus iets om nog eens terug te komen.

De terugweg liep anders dan gepland. I.p.v. de bus richting Beijing hadden we degene die de andere kant op gang, en eer dat je dat doorhebt ben je een uur verder. Een bus teruggepakt totdat deze vastkwam te staan in de file, uitgestapt en een taxi naar de metro genomen, maar ook deze kwam vast. Lopend de metro bereikt en rond een uur of 1800 in de binnenstad. We wilde nog ff snel echte chinese pumaatjes kopen, maar hij wilde niet lager dan 7 euries, op zich een goede prijs, aangezien de toerist voor ons met de dezelfde schoenen voor 25 euries heel blij wegliep. Tas gehaald, Mac gesnackt en snel naar de trein. Die trip viel ook tegen, 2 min. voor vertrek zaten we binnen, nog wel in de verkeerde wagon, maar we waren er, op weg naar het idyllische Pingyao...