grens - Hanoi (Vietnam)

Gooooood Morning Vietnam .
Yep, where there.

We blijken geen tijd te hebben verloren bij de grens, het is hier een uur vroeger. Rond 1300 stappen we met Katherine uit Alaska in onze taxi, zij betaalt, wij hebben onze Yuans ingewisseld. Aangezien we nog steeds met 10-duizenden Mongoolse Togrots rondlopen leek wisselen ons een goed idee. De taxi brengt ons naar de bus (de wij weer betalen, wij hebben Dongs) en je hebt wel het idee dat je weer eens in de tang zit van iemand die geld aan je aan het verdienen is, maar ok, het is een snelle manier en erg veel afzetten doet ie niet. Bovendien is ons China budget gisteren afgelopen, maar daar betalen we nu nog mee. Na 42 dagen liggen we 0.40 euries p.p.p.d. voor op budget. Niet slecht en helemaal niet slecht als je bedankt dat het alleen maar goedkoper wordt, dat wordt dus duiken in Vietnam!!!

160 km naar Hanoi, 2,5 uur in de minibus. En ken je dat van die films: rijstvelden, met in de verte mensen met een rieten punthoed op, tot hun knieen in het water, gebogen rijst aan het steken: ze bestaan, in Vietnam en in dit geval 160 km lang. Dat betekend dus ook 160 km lang met je zweet reet in de minivan, een heerlijk ruikende Vietnamees naast je (als je haar weblog zou lezen dan zou ze veel erger over ons reizen, alleen wij ruiken onszelf niet:-)), maar dus een fantastisch uitzicht. Gedropt bij een guesthouse waar we niet om gevraagd hadden, maar ze was ons erg behulpzaam (en ze spreken allemaal engels).

"Waar wilt u naar toe? Maar ons guesthouse is ook erg mooi. Ok dan niet, ik zal voor u even bellen"..."Ze zit vol, maar ze komt hiernaar toe en laat u een ander guesthouse zien". Jaja, maar goed, het ligt op de route. Tussen de honderden, danwel duizenden brommers door wandelen door de straatjes van Hanoi. We bedanken de vrouw vriendelijk voor het showen van haar guesthouse en lopen door, de Lonely Planet blijkt nu eens een zeer goed kloppende plattegrond te hebben. Op plaats van bestemming blijkt alles vol te zitten, but no worries, het zit vol met guesthouses. Dus een schoon, net guesthouse gevonden.

Hanoi is indrukwekkend en het best te omschrijven met woord "brommer". Overal brommers. Lopen doe je op straat, op de stoep staan brommers en das maar goed ook, zouden ze allemaal rijden, dan kom je waarschijnlijk nergens meer door heen. 's avonds de Vietnamese keuken geprobeerd. En we worden echt verwend. Het tibetaanse eten viel tegen, maar china was heerlijk. Maar Vietnam gaat ons zeker niet teleurstellen. Een sate gegeten, en de sate Danne is er niks bij. Verder kip met chili en knoflook, hmmmmmm. Biertje (heineken 0.75 euries) of 2 en je rekent 10 euries met z'n 2en af.

Miljonair: we hebben 2 miljoen Dongs gepind. Dat is zo'n 100 euro, het maximum om te pinnen. In China was 250 het max., als dit een referentiekader is, dan kunnen we dus 6 dagen voor 100 euro, maar das wel erg weinig, zal wel gewoon pinnen worden om de 3 dagen. Maar het is hier spot goedkoop. Slapen voor 6 euro, dat hebben we in China maar 1 x gered. Na een erg typische reisdag, wel vermoeiende maar erg leuke dag gaan we naar slapen. En dan wordt er midden in de nacht op je schouder getikt en vraagt Carina "waarom moeten we met stokjes eten?" "Huh, wat bedoel?" "Waarom moeten we met stokjes eten" "Carina, ben je wakker?" "Wanneer komt het eten nou?". Zoals je merkt dromen we tegenwoordig zelfs van dit heerlijke eten ....