Hanoi (Vietnam)

De waterpuppets, poppenkast voor volwassen, maar erg grappig. 10 minuten te laat aangekomen, programma hadden we daarom ook niet doorgelezen. Dus hoewel we er echt niks van snapte was dit wel het grappigste stukje cultuur tot nu toe.

Hanoi en scooters, aangezien we het lopend al een dag overleefd, durfden we nu de brommer aan. En dat bleek heerlijk te zijn, constant met je vinger op de toeter, je haalt hem er eigenlijk alleen maar af als er echt niemand in de buurt is.

Op zondag de 17e als eerste maar even wat slangen (cobra's e.d.) opgezocht, net buiten hanoi. Das goed eten. Voor 8 Euries een tiengangen slangenmenu. Klaargemaakt van soep tot loempia, heerlijk. Na nog wat Cobra's doorgegaan naar de Vietnamese meubelboulevard Don Ky. Waanzinnig waren alleen al de huizen. Koloniale gebouwen in nieuwe stijl, vele kleuren en zo hoog en smal mogelijk. En dus overal vol met meubels, hardhouten stoelen, tafels, banken. Voor E. 300 heb je 2 stoelen, een tafel en een bank, jammer dat transport en invoerrechten zo duur zijn.

Snel terug naar Vietnam, aangezien we onder budget zitten verdienden onze ouders een belletje naar huis, via internet, dat wel. Maar dat liep minder soepel af. Een paar kilometer voor Hanoi, op een dijk langs de Red River begint de voorband te swiepen, lek. Aangezien de brommer, niet van ons is en we geen borg hebben achtergelaten hebben maar....nee geintje. Gewoon even bij iemand naar binnengelopen. Op je beste vietnamees vragen of je een belletje mag plegen. Dus het guesthouse gebeld waar ze engels praten en die hebben mevrouw gevraagd of ze ons even naar de lokale fietsenmaker wilde brengen. Die bleek te willen plakken voor 0.25 euries per gat (het belletje van een minuut was overigens 0.50??), en daar hebben we maar niet op afgedongen. De oorzaak van de lekke band lost meteen het misterie op waarom de blikjes cola destijds in het westen een andere sluiting hebben gekregen. Hier hebben we nog steeds die scherpe ouderwetse sluitingen (waarbij je de echte tssss... hoort bij opening). En die gaan dus dwars door brommerbanden heen, 1 x buitenband, 2x binnenband, dus 2 gaten, dus de dubbele prijs. Maar we zijn weer veilg teruggekomen in Hanoi, brommer ingeleverd (maar wel gereserveerd voor de volgende dag natuurlijk).

Vandaag, inmiddels zadelpijn, toch weer op de brommert gestapt (zijn allemaal honda scooters, kunnen waarschijnlijk wel hard maar hier kom je niet verder dan 20 km/ uur door het verkeer). Van Phuc was het doel, silk village. En dat was het dus ook. En das dus een beetje gek hier, elk dorpje heeft zijn eigen specialiteit (slang, meubels, zijde) en het hele dorp verdient daar dan ook z'n geld mee, is een behoorlijke concurrentie lijkt me zo. En dat heeft gevolgen voor de prijzen,voor E. 3,5 een dubbelzijdige zijde kimono gekocht en een sjaal. Nog snel wat cultuur opgesnoven in Hanoi Hilton. Daar werden de Vietnamese gevangenen slecht behandeld door de Franse kolonialisten, en de Vietnamese behandelden later gelukkig de Amerikanen op een hele nette wijze, althans, dat is wat ze ons vertelden.
Ook nog even snel met de brommer door het Air Force Museum gereden, op de foto met de MiG's geweest en door naar de trein, op naar het altijd mistige (letterlijk en figuurlijk) Sapa...